Het principe dat stelt dat, in een democratie, belangrijke beslissingen moeten genomen worden door verkozen politici/beleidsmakers, en dus niet door ambtenaren, experts, lobbyisten of particulieren.

Politici mogen zich, wanneer zij belangrijke beslissingen maken met betrekking tot beleid, laten bijstaan door kabinetsmedewerkers en hoge ambtenaars, en mogen advies inwinnen bij belanghebbenden of experts, maar moeten zelf altijd het laatste woord hebben.

Deze term wordt voornamelijk gebruikt in de politiek en bij de overheid, het komt er eigenlijk op neer dat de politiek bepaalt en het voor het zeggen heeft. Er zijn veel plekken waar beslissingen worden genomen, maar als bepaalde partijen het niet eens zijn heeft de politiek altijd het laatste woord en kan de beslissing nemen ook als de rest het er niet mee eens is.

De politiek is democratisch gekozen, de meeste stemmen gelden, en hebben dus van de meerderheid de macht gekregen om belangrijke beslissingen te maken. Daarom mogen zij altijd de beslissing nemen uiteindelijk, omdat we ervan uitgaan dat zij dan een beslissing maken waar de meesten het mee eens zijn.