Op zichzelf gericht, naar binnen gekeerd.

Introverte mensen zijn liefst alleen, en het kost hen (mentale) energie om met anderen op te trekken. Ze beleven de wereld intern, en zijn sterk gefocust op hun eigen belevingswereld, gedachten en gevoelens.
Ze hebben relatief weinig externe prikkels nodig om die interne belevingswereld interessant te houden, omdat ze graag ideeën en ervaring analyseren, erover nadenken en zichzelf complexe vraagstukken proberen voor te leggen.

Kenmerkend voor introverte mensen is tevens dat ze doorgaans minder sociaal zijn, eerder rustig en bedachtzaam overkomen en minder spontaniteit tonen naar de buitenwereld toe.

Soms wordt introversie ten onrechte verwart met verlegenheid; in werkelijkheid hebben introverte mensen gewoon minder behoefte aan sociaal contact, wat niet betekent dat ze hier spanning of angst voor ervaren.

Term, door Jung ingevoerd, ter aanduiding van een terugtrekking van de libido van een object in de buitenwereld naar intrapsychische, imaginaire formaties. Freud vond dit een treffende uitdrukkin [..]

In zichzelf gekeert. Iemand die introvert is ervaart de wereld en maakt zelf de keuze hoe hij daar mee om gaat. Introverte personen zoeken niet nadrukkelijk meteen de mening, toestemming of erkenning van anderen. Dat doen ze pas wanneer ze alles voor zichzelf helemaal duidelijk hebben. Een introvert persoon denkt dus goed na voordat hij iets zegt of doet. Introverte mensen zijn dus niet altijd het snelste of luidruchtigste, maar ze hebben een belangrijke mening.