Een bronzen kanon, maar ook een musket of ander schiettuig, lijdt onder elk schot. Op den duur kan metaalmoeheid optreden waardoor het kanon kan ontploffen. En dus werden kanonnen na een vooraf bepaald aantal schoten – het waren er best veel hoor – uit bedrijf genomen. Dan werd een nagel in het zundgat geslagen en er werd een overmaats kogel in de loop gemept. Met een grote voorhamer. Zo kon het kanon niet meer gebruikt worden en ging het naar de sloop. Vaak om omgesmolten te worden tot een nieuw kanon, maar ook – en dat zien we nog wel eens in oude stadjes – als meerpaal (dan meestal met de loop in de grond en het eindstuk als meerpaal om je tros aan vast te maken) of om de gemetselde muren naast een poort of doorgang te beschermen tegen karren die de bocht wat te krap namen. Dan met het eindstuk in de grond en de loop met daarin de vastgeslagen kogel omhoog.
Zo’n kanon heette dan een vernageld kanon vanwege de nagel in het zundgat. En dat is weer verbasterd tot vernacheld, en dat woord gebruiken we nog steeds voor iets dat naar de knoppen geholpen is: "Je hebt je werkstuk helemaal vernacheld!"

in de maling nemen