De energie van een kerncentrale is afkomstig van versplijting van atoomkernen, veelal U-235. Elke gram U-235 levert ongeveer 8000 kWh elektriciteit. Bijgevolg raakt na verloop van tijd het U-235 in de reactorkern op. Aanvulling hiervan vindt plaats door regelmatig een gedeelte van de splijtstofelementen te vervangen door verse splijtstofelementen. De gebruikte en vervangen splijtstofelementen zijn echter nog niet geheel uitgeput (een minimum hoeveelheid uranium is immers nodig om de kettingreactie in stand te doen houden) en kunnen daarom ter behandeling naar een opwerkingsfabriek worden getransporteerd. Een andere mogelijkheid is directe eindopberging.